در حقیقت بره موم درمانی طبیعی برای بیماری‌های لثه، بوی بد دهان، بیماری‌های دندان و غشای مخاطی است. به بیان ساده‌تر، بره موم دوست خوبی برای بهداشت دهان است.
دندانپزشکی جزو حوزه‌هایی است که بره موم را به عنوان یک محصول درمانی قابل اعتماد پذیرفته اند. این حوزه، بیشترین تحقیقات علمی را داشته و اکنون بره موم در تخصص‌های مختلف دندانپزشکی مانند بهداشت دهان، التهاب لثه و پاتولوژی غشاهای مخاطی دهان، جراحی دهان، ارتودنسی، دندانپزشکی ترمیمی، ریشه‌درمانی و دندانپزشکی پروتزی (دندان مصنوعی) بکار برده میشود.
به دلیل خواص آنتی‌بیوتیک بره موم، بهداشت دهان و دندان با بره موم می تواند اثر بخش باشد. این ماده میکروب‌های بیماری‌زای مختلف مانند باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها را درون دهان مهار می‌کند. به همین دلیل است که می‌توان بره موم را یک ماده ضد باکتری دانست که با موفقیت برای مقابله با مشکلات پاتولوژیک دندانپزشکی مورد استفاده قرار داد که این مشکلات عبارتند از:
– تشکیل پلاک دندان
– آسیب‌ها و زخم‌های دهان
– ورم ناشی از آفت یا استفاده از دندان مصنوعی
– پارادونتوزیس
– التهاب لثه
– ورم لثه
– حساسیت شدید دندانی
– پوسیدگی دندان
– ورم دهان ناشی از باکتری کاندیدا
آزمایشات زیادی وجود دارند که در محیط آزمایشگاهی بر روی موش‌ها یا بصورت بالینی بر روی انسان انجام شده اند. تمام این آزمایشات، نتایج مثبتی در جهت کاهش پلاک باکتریایی از خود نشان داده‌اند. بافت نرم و لثه‌ای پیرامون ایمپلنت‌های دندانی، مستعد هجوم باکتری‌ها و واکنش‌های التهابی به دلیل ساختارهای بافتی پیچیده هستند.
در سال ۲۰۱۳، وبسایت pubmed تحقیقی با عنوان «فعالیت بیولوژیکی خمیردندان‌های حاوی بره موم بر بهداشت دهان در بیمارانی که برای تقویت ایمپلنت دندانی خود از اصلاح پروتز دندانی استفاده کرده‌اند» توسط موراویِچ و همکارانش را منتشر کرد. این تحقیق جهت بررسی اثر عامل بهداشتی حاوی بره موم باکاریس بر روی مولفه‌های گزینشی سلامت دهان، میکروفلورای دهان و مشکل در سلامت لثه انجام دادند.
۱۶ نفر که تحت اصلاح پروتز دندانی پس از ایمپلنت دندان مصنوعی قرار گرفته بودند، انتخاب شده و بصورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که یکی از گروه‌ها یک خمیردندان با فرمول جدید حاوی بره موم (۳ درصد (CA)) دریافت کرده و گروه دیگر به عنوان گروه شاهد (CC)، هیچ ترکیب فعالی دریافت نکرد.
شاخص تقریبی پلاک (API)، شاخص سلامت دهان (OHI، جزء باقیمانده) و شاخص خونریزی شیاری (SBI) در سه مرحله متوالی ارزیابی شدند. در طول اولین و آخرین معاینات، واک کننده‌هایی به منظور تلقیح میولوژیک مورد استفاده قرار گرفتند.
مشخص شد که خمیردندان حاوی بره موم، در بهبود سلامت و بهداشت دهان و بروز ورم لثه ناشی از پلاک دندانی، بسیار موثر است.
بره موم حاوی خواص ضدباکتریایی را می‌توان به عنوان داروی کمکی در کنار سایر مواد در افراد دارای ریسک بالای مشکلات مربوط به لثه، در مقابل میکروفلورای بیماری‌زای دهان استفاده نمود.
بوی بدن دهان نوعی تنفس ناخوشایند است که تا حد زیادی به سلامت حفره دهان ارتباط دارد. یکی از دلایل بوی بد دهان، محصولات ثانویه تجزیه میکروارگانیزم‌های موجود در دهان است.
میکروب‌های مرتبط با ایجاد بوی بد دهان عبارتند از:
– باکتری‌های پیچیده قرمز: پورفیروموناس جینجیوالیس، تانرلا فورسیتیا، ترپونما دنتیکولا
– پرووتلا اینترمدیا
– پورفیروموناس اندودونتالیس
– یوباکتریوم
بر اساس اظهارات ویکیویچ و همکارانش در سال ۲۰۱۳ در تحقیق «آیا بهداشت دهان و دندان با بره موم امکان پذیر است یا خیر؟ طب جایگزین و مکمل مبتنی بر شواهد»، اندازه‌گیری مقدار مولفه‌های ناپایدار گوگرد در هوای بازدم با استفاده از تنفس‌سنج نشان می‌دهد که بره موم، بوی بد دهان را کاهش می‌دهد.
بره موم خام و تمیز را بجوید تا حالت آدامسی پیدا کند. سپس آن را روی دندان دردناک قرار دهید، درد تسکین می یابد.
طبق تحقیقات انجام شده در انگلستان در سال ۱۹۹۵ توسط فیلیپ واندر با استفاده از عصاره بره موم ۵۰ درصد، زخم های دهانی، آسیب های دندانی و ضایعات التهابی و زخم های دردناک را درمان کرده است. در این درمان عصاره بره موم به صورت مستقیم و روزی چند بار روی نواحی دردناک و زخم ها مالیده شد و زخم ها در عرض دو روز بهبود یافتند.
تأیید اثربخشی بره موم در مبارزه با عامل‌های اتیولوژیک التهاب لثه، برخی محققان را مجبور کرد تا این ماده را شیوه‌های درمانی التهاب لثه بگنجانند.
همان تحقیق توسط ویکیویچ و همکارانش که در سال ۲۰۱۳ منتشر شده بود، نشان داد که «ژل آبدوست چسبنده به مخاط حاوی بره موم، زمانی که بر روی فرورفتگی لثه استفاده میشود، می‌تواند در درمان التهاب لثه مفید واقع شود. آبیاری بیشتر زیر لثه بوسیله عصاره بره موم در طول درمان التهاب لثه، دستیابی به نتایج بهتر نسبت به سنجش و چاره‌اندیشی ریشه‌ای را میسر می‌سازد. مشخص شده است که نه تنها استفاده موضعی، بلکه استفاده خوراکی داروهای حاوی بره موم نیز در درمان التهاب لثه موثر است».
محلول‌های بره موم دارای خواص ضدویروس بالایی هستند. بره موم رشد و پیشرفت تغییرات پوست را در مرحله اولیه عفونت بوسیله تب خال ساده متوقف نموده و دارای اثرات سیتوتوکسیک نیز نمی‌باشد.
همان طور که توسط ویکیویچ اثبات شده، بره موم را می‌توان در درمان ورم آفتی برگشت‌پذیر دهان نیز مورد استفاده قرار داد.
کشیدن دندان به معنی جابجایی کامل دندان از حفره خود بر روی استخوان فک به دلیل ضربه است. اکثر تحقیقات، تأثیر بسیار خوب نگهداری دندان کنده شده درون بره موم را نشان می‌دهند. بره موم بسیار موثر است و نه تنها اپوپتوز سلول‌های نسوج نرم نگه دارنده دندان (مانند لثه) را کاهش می‌دهد، بلکه باعث افزایش تکثیر و فعالیت متابولیک آن‌ها نیز میشود. استفاده موضعی از بره موم پس از جراحی، به بهود زخم کمک کرده، التهاب را کاهش می‌دهد و همچنین دارای اثر است.
در موارد جفت‌شدگی بدشکل دندان‌های بالا و پایین به همراه تنگ‌شدگی استخوان‌های فک بالا، استفاده از وسیله‌ای برای بسط دادن شیارهای کام دهان ضروری است. همان طور که در تحقیقات انجام شده بر روی موش‌ها نشان داده شده، محلول بره موم، اثر مثبتی بر فرآیند تشکیل استخوان در طول درمان داشته است. بازسازی استخوان‌ها درون شیارهای کام دهان بسیار سریعتر بوده است.
در دندانپزشکی ترمیمی، بره موم را می‌توان برای کاهش نفوذپذیری عاج دندان و پوشش‌دهی نرمه دندان به منظور ایجاد عاج ترمیمی مورد استفاده قرار داد. بره موم می‌تواند نفوذپذیری عاج دندان را کاهش دهد. بدین ترتیب می‌توان نتیجه‌گیری نمود که این ماده حساسیت دندان را خنثی می‌کند.
اثر احیاکنندگی بره موم بر نرمه دندان برای مدت طولانی شناخته شده بوده است. امروزه، پرکاربردترین ماده جهت تحریک تشکیل یک عاج ترمیمی دندان، هیدروکسید کلسیم است. با این حال، تحقیقات عنوان می‌کنند که هیچ تفاوت چشمگیری در پوشش‌دهی مستقیم بوسیله بره موم و بوسیله مواد حاوی هیدروکسید کلسیم وجود ندارد. هر دوی این مواد میزان یکسانی از بهبود التهاب نرمه دندان را ارائه داده و مقدار میکروب‌ها را کاهش می‌دهند و ایجاد پل عاج دندان را تشدید می‌کنند. همچنین بره موم، هیدروکسید کلسیم و MTA دارای اثربخشی یکسانی در تحریک به منظور تولید نرمه ترمیمی دندان دارند.
با این حال، در تحقیق ویکیویچ آمده است که پوشش‌دهی مستقیم نرمه دندان بوسیله بره موم، اثربخشی بیشتری نسبت به محصولات حاوی پراکسید کلسیم دارد. بره موم نه تنها واکنش‌های التهابی، عفونت می و نکروز نرمه دندان را متوقف می‌کند، بلکه تشکیل نرمه لوله‌ای دندان با کیفیت بالا را از طریق تحریک سلول‌های بنیادی، تشدید می‌کند.
یکی از اهداف ریشه‌درمانی، حذف کامل میکروب‌ها از کانال‌های ریشه دندان است. اثربخشی داروهای استفاده شده در ریشه‌درمانی اغلب از طریق آزمایش رشد انتروکو فاکالیس ارزیابی میشود، که در مقابل محیط‌های نامطلوب مقاوم بوده و علیرغم استفاده از داروها، می‌تواند در سیستم کانال ریشه زنده بماند.
تحقیقات زیادی نشان می‌دهند که بره موم، مقدار انتروکو فاکالیس را در کانال ریشه دندان بطور موثر کاهش می‌دهد، اما اثربخشی آن ممکن است کمتر از تأثیر کلرهگزیدین باشد.
خواص و خصوصیات عسل صنوبر طبیعی
درباره این سایت